Met enkele studenten stap ik de bus uit en we lopen samen naar de marktkraampjes. Ik heb meteen al een landelijk gevoel omdat de huizen aan de rechterkant slechts één verdieping hoog zijn. Links zien we één groot grasveld waar mensen op kleedjes spullen verkopen. Het ruikt naar gerookt vlees, hout en gras. In de verte horen we folkloristische muziek en we volgen de menigte terwijl de zon op onze schouders brandt. Dit is de feria de mataderos, een van de vele ferias die er elke zondag zijn. Een feria bestaat uit marktkraampjes met lokale producten, zoals maté-bekers, zakmessen, van hout of leer vervaardigde producten, en vooral veel eten. Verder hoor je live muziek, vaak melancholisch.

In het midden van de feria staat een groot podium waarop een man gitaar speelt. Daarvoor dansen mensen vrolijk op zijn muziek. Ik sta er samen met enkele anderen in een kring omheen. Het blijft mooi om te zien hoe zoiets simpels als een enkele gitaar zoveel plezier kan brengen.

De ferias zijn meer trekpleisters voor toeristen dan echte lokale samenkomsten

Matadores is een wijk in Buenos Aires waar vroeger de countryside en de stad samenkwamen en waar dus veel handel werd gedreven. Ook was het ooit een stop voor gauchos. Mannen op een paard die veekuddes hoeden op uitgestrekte vlaktes. Het is een benaming voor Argentijnse cowboys. Trouwens, bijna alle Argentijnen worden hier gauchos genoemd.

Na het muziekpodium volgen de rijen met kraampjes die uitkomen op een langgerekte afgezette straat, waar personen verkleed als gauchos demonstraties geven. Ik zie niet precies wat ze nou aan het doen zijn, één voor één sprint een gaucho te paard naar een soort bel/klok. De menigte klapt en juicht hard als die bel geluid wordt. Ik kan niet zo goed zien of het een wedstrijd is, maar het is sowieso erg leuk om naar te kijken.

We lopen over de markt terug naar het muziekpodium. Ik passeer een zakmeskraampje met een heel groot bord erbij: ‘Géén Foto’s’.

Eigenlijk zijn de ferias meer commerciële trekpleisters voor toeristen dan echte lokale samenkomsten. Afijn, ik koop een choripan, een soort braadworst op een broodje, en laat een karikatuur van mezelf maken.